Γράφει:
Ο Χρήστος Μουσουλιώτης
Εδώ υφίσταται κάτι σαν έγκλημα;
Έχουμε να κάνουμε με ωμή αποσιώπηση των κινδύνων λόγω ποικίλων συμφερόντων ή λόγω ιδεολογικής ή άλλης παράκρουσης;
Εξελίσσεται κάποιο σχέδιο που αγγίζει θεωρίες συνωμοσίας;
Οτιδήποτε κι αν ισχύει στο παρασκήνιο, στο προσκήνιο μόνο ένα γεγονός είναι απολύτως φανερό. Η απύθμενη παραπληροφόρηση των καταναλωτών για τους πραγματικούς κινδύνους που αναδύονται σε κάθε επαφή τους με ατμούς υδραργύρου, είτε αυτοί εκπέμπονται από κάποιο σπασμένο υδραργυρικό θερμόμετρο, είτε από άλλη πηγή όπως νέες λάμπες «εξοικονόμησης», παλαιές λάμπες φθορισμού και οτιδήποτε περιέχει υδράργυρο.
Ο υδράργυρος είναι το πλέον τοξικό μέταλλο στον πλανήτη μετά το πλουτώνιο. Όπως σκοτώνει το πλουτώνιο, σχεδόν με την ίδια ισχύ σκοτώνει και ο υδράργυρος. Οι περιορισμοί στη διακίνηση πλουτωνίου είναι δρακόντειοι και τα σημεία όπου φυλάσσεται παραμένουν άγνωστα. Για τον υδράργυρο οι περιορισμοί στη διακίνηση είναι ανύπαρκτοι, όταν εισάγεται σε τεράστιες ποσότητες σε κάθε κράτος με τη μορφή των υδραργυρικών λαμπτήρων, ενώ το μόνο που υφίσταται είναι η αφελής και προσχηματική απόκρυψη θέσης των εργοστασίων ανακύκλωσης υδραργύρου για λόγους ασφαλείας, αλλά όχι των εργοστασίων παραγωγής λαμπτήρων υδραργύρου!
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο, για ένα υλικό που επηρεάζει δραστικά την ανθρώπινη υγεία, την οικονομία με τις ασθένειες που προκαλεί και το περιβάλλον.
Από την άλλη μεριά έχουμε περιβαλλοντικές οργανώσεις που αντιμετωπίζουν την επικινδυνότητα τού υδραργύρου σαν κάτι εντελώς ανύπαρκτο. Για παράδειγμα, οι οδηγίες τής Greenpeace συνιστούν κραυγαλέο δείγμα παραπληροφόρησης, χωρίς να εξαιρούνται το Υπουργείο Περιβάλλοντος και άλλες ελληνικές υπηρεσίες οι οποίες ροχαλίζουν με υποτιθέμενη ή πραγματική άγνοια γι αυτό το τεράστιο και κρίσιμο ζήτημα.
Από εδώ κατεβάστε το ολιγοσέλιδο κείμενο που αποδεικνύει την πλήρη ανευθυνότητα των οικολογούντων:
