Ετικέτες
Γράφει:
ο Χρήστος Μουσουλιώτης
Είναι γεγονός ότι η τάση για αυτοκτονία σημαίνει απώλεια τής ελπίδας ότι μπορεί ν’ αλλάξει κάτι στη ζωή. Προηγείται η αίσθηση τής απόλυτης ανημπόριας. Η αντίληψη πως ό,τι κι αν κάνεις δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Η βαθιά και μοιραία πίστη πως είναι μάταιη κάθε αντίδραση και η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι υπάρχει ένας «τοίχος» που δεν μπορείς να γκρεμίσεις.
Αυτά είναι ο προθάλαμος τής αυτοκτονίας. Ένας προθάλαμος με «τοίχους» που έχουν υπόβαθρο τη βιοχημική και ψυχική διαταραχή τού οργανισμού, «πάτωμα» την κατάθλιψη και επικάλυψη τις κοινωνικές συνθήκες. Οι πόρτες και τα παράθυρα ζωγραφίζουν την οξεία και απόλυτη δυστυχία και ματαιότητα δείχνοντας προς το κενό ως τη μόνη οδό διαφυγής.
Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι αν οι αυτοκτονίες σχετίζονται με το ηλεκτρομαγνητικό νέφος, τα πεδία των λαμπτήρων «εξοικονόμησης ή με τις ποικίλες και διαπιστωμένες (εργαστηριακά) παρενέργειες που δημιουργεί το φάσμα φωτός τους στη βιοχημεία τού οργανισμού των ατόμων, αλλά και με το φαινόμενο που έχει εμφανιστεί μετά την οικονομική κρίση, την αύξηση τού ποσοστού αυτοκτονιών.
Σε αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να απαντήσω ξεκινώντας από ένα γεγονός που του έχει δοθεί μονοσήμαντη ερμηνεία από όλα τα ΜΜΕ.
———————-
ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΤΕΒΑΖΕΤΕ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF
Με τι σχετίζονται αυτοκτονίες και κατάθλιψη εκτός από οικονομικά προβλήματα;
———————–